Op de koopwoningmarkt gaan de ontwikkelingen voorspoedig. Met speels gemak herstelt het aantal woningverkopen en het prijspeil. De crisis ligt achter ons en over een paar jaar zijn we vermoedelijk weer terug op het prijsniveau van 2008. Niemand heeft het meer over het afschaffen van de spaarhypotheek en de verplichte aflossing via een annuïteiten hypotheek. Natuurlijk zijn er nog wel enkele honderdduizenden gezinnen die onder water staan, na nog een paar jaar van herstel is ook dat probleem opgelost. Punten van zorg blijven wel de alsmaar lager wordende leencriteria, zowel wat de maximale hypotheekhoogte betreft als ook de leennormen met betrekking tot het inkomen. Bovendien blijft de grens van de Nationale Hypotheekgarantie alsmaar dalen. Echter, de markt lijkt deze negatieve effecten op dit moment allemaal aan te kunnen, met dank aan de lage hypotheekrente.
Natuurlijk gaat het beter met onze economie en is het consumentenvertrouwen positief, de lage hypotheekrente is niettemin het sleutelwoord van dit moment. Een woningzoekende die een keuze moet maken tussen huren en kopen, ziet dat meteen terug in de woonlastenvergelijking op langere termijn. De woonlasten bij koop zijn in aanvang vaak iets hoger maar de stijging blijft beperkt tot de verminderde hypotheekrente aftrek en iets stijgende eigenaarslasten. Huurprijzen liggen in aanvang weliswaar lager, maar daarentegen is het een vaststaand feit dat de huurprijzen sneller stijgen dan de hypotheeklasten. Daarnaast start de koper direct met vermogensopbouw door de aflossing op de hypotheek en een lichte prijsstijging die op langere termijn verwacht mag worden als gevolg van inflatie. Gevolg van dit alles is dat starters, die in de achter ons liggende crisisjaren massaal voor een huurwoning kozen, nu steeds vaker verhuizen naar een koopwoning.
Het overheidsbeleid speelt hierbij uiteraard ook een rol. Niet alleen worden huurders steeds vaker geconfronteerd met huurverhogingen, corporaties blijven gedwongen woningen te verkopen om de financiën op orde te krijgen, of anders wel om nieuwe bouwprojecten in gang te kunnen zetten. De koop- en huurmarkt zijn min of meer communicerende vaten die zelden in evenwicht zijn, altijd wel overschotten of tekorten in een van beide sectoren. Schaarste zorgt voor oplopende prijzen, overschot voor dalende prijzen en leegstand. Voeg hierbij de toestroom van nieuwe burgers, ouderen die langer zelfstandig moeten blijven wonen, de achterblijvende nieuwbouw, dan mag duidelijk zijn dat het managen van de woningmarkt geen sinecure is. Dan hebben we het nog niet eens gehad over het effect dat sommige gebieden meer in trek zijn dan anderen. De impuls op de koopmarkt zorgt momenteel voor een welkome ontspanning in de huursector. Een beetje stijging in de hypotheekrente kan alles weer doen veranderen.